De Amazone, hoe vet!!!

Morrrrrrrrrguh!

Slechts een paar daagjes verder maar een paar enorme gave ervaringen rijker (en één mindere)! Lees en geniet big time met ons mee....

Vrijdag 28 juli
Rond de middag zijn we in Coroico de bus in gestapt die ons door de Amazone zou vervoeren naar Rurrenabaque. Een tocht waarvan de weg in het verlengde lag van ´s werelds gevaarlijkste weg en die er naar onze mening duidelijk niet aan onder deed. ZEVENTIEN uurtjes lang zaten wij in angst, liepen de zweetdruppels over ons voorhoofd, had Inge d´r ogen dicht en stuiterden wij de hele bus rond! Het geval was namelijk dat wij onze achterwerken, tegen beter weten in, hadden gesetteled op de achterste stoelen van de bus (voor de leken onder ons: daar waar je hoofd, met een weg als deze, het meest kan genieten van een schappelijke hoofd-dak-confrontatie).

Zaterdag 29 juli
Twintig bulten later kwamen we ´s ochtends aan in Rurrenabaque en waren we er uitermate content mee dat we slechts één klapband hadden opgelopen (het blijkt er namelijk nog wel eens een stuk rampzaliger aan toe te gaan). Rurre ligt ten noordoosten van La Paz op de grens met de echte Jungle. Hier zijn we snel een hostel in gedoken voor een paar uurtjes welverdiend dromen over hetgeen dat komen ging! We hadden al gehoord dat dit regenwoud deze dagen haar naam eer aan deed maar dat de tropische regenbui zo hard uit de lucht kwam zetten kwam onze slaap duidelijk niet ten goede.

´s Middags zijn we samen met Sophie, een Nederlandse die we tegen kwamen in de heerlijke busrit, de Pampas tour gaan boeken in de hoop dat het droog zou blijven de aankomende dagen. De Pampas is het gebied binnen de Amazone met uitgestrekte graslanden waarbij het rond de rivieren rijk begroeid is en waar met name de fauna een lust voor het oog is, wederom een mooi vooruitzicht!

Zondag 30 juli
Yesssssssss!!!! Het was droog en het was zover, prima timing!! Om half 9 stapten wij samen met een erg gezellig gevarieerd internationaal gezeldschap bestaande uit Sophie, twee Denen, een Zuid Afrikaanse, een Engelse en een Pampasman en -vrouw, de 4*4 jeep in voor een rit van 4 uur scheuren richting de rivier vanwaar we naar onze lodge in de pampas zouden varen. Bij de boot, een houten gemotoriseerde kano, aangekomen in het Madidi National Park, werd het ransoen voor de aankomende dagen ingeladen waarna de fantastische ervaring begon.

Hetgeen velen ongetwijfeld op tv hebben gezien daar zaten wij nu midden in, prachtig!! Alligators, Capybari´s (hamsters ten grote van een varken), Kaaimannen, schilpadden, roze dolfijnen, aapjes, flamingo´s, prachtige vogels (tijger- paradijsvogels etc.) noem het maar op, het leefde in grote getalen allemaal om ons heen. Wat een leven!!

Bij de prachtige lodge tenmidden van dit gebied aangekomen hebben we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld gekregen die ons weer de nodige energie gaf voor hetgeen dat komen ging; Night alligator watching!!

Met het kanotjuh verdwenen wij in het donker de gewassen in vanwaar we een groep slapende alligators konden zien. Eenmaal aangekomen bij een kleine plas zagen we enorm veel ogen rood oplichten toen we er met een zaklamp op schenen, mysterieus de gekstuh!

Maandag 31 juli
Vandaag zouden we Anaconda´s zien, zin in? Mwah, slangen vinden we maar eng. Omdat reptielen koudbloedig zijn, gaan ze overdag vaak in de zon liggen om op te warmen. Omdat het deze dag nog niet echt super warm was, had onze gids er niet heel veel vertrouwen in dat we er eentje zouden vinden. Na drie uur rondgebanjerd te hebben over de pampas had de gids zijn gelijk gekregen al waren we niet heel erg teleurgesteld.

´s Middags hadden we meer geluk met de dolfijnen. Eenmaal in het water te zijn geplonsd waren er drie dolfijnen die (weliswaar op enige afstand) om ons heen zwommen. Dat met het hele fauna-arsenaal op de achtergrond maakte het een hele beleving (zwemmen in het water terwijl alligators je zoetsappig aan lopen te gapen maar gelukkig niet bij je komen omdat er dolfijnen in je buurt zijn, hoe vet!).

Met een potje voetbal tijdens een ondergaande zon en een komisch drankspelletje met singani (soort wodka, 3 euro per liter) welke we de anderen hebben geleerd, hebben we deze super dag waardig afgesloten.

Dinsdag 1 augustus
Half zes in de ochtend ging de wekker zodat we de zonsopgang konden meemaken. Inge vond een zonsopgang met de groep niet romantisch genoeg en zag een paar uurtjes dromen meer zitten, nou dat ze wat gemist heeft moge duidelijk wezen!!
Gaaf was het om muisstil in de kano te zitten, het hele dierenrijk te zien ontwaken en een zon te zien opgaan.

Vervolgens zijn we piranha´s gaan vissen. Geweldig! De eerste vis die we ooit hebben gevangen een piranha, duidelijk goed voor het CV! De gevangen piranha´s zorgde een uurtje later voor een appetijtelijk maaltje waar zelfs Inge als antivis eter van begon te kwijlen.

Later die dag zijn we met de jeep terug geraced naar Rurrenabaque waar we met de groep heerlijk uit eten zijn gegaan en de dag hebben afgsloten met de meeste aparte cocktails in de Moskito bar.

Woensdag 2 augustus
Terug naar La Paz dan maar!! Nee niet met de bus maar met het vliegtuig, het koste weliswaar een paar euro´tjuhs meer maar scheelde in totaal rond de 20 uur en heel wat overgeefneigingen. Nu konden we op het lijstje “Hoogste van..” ook het hoogste vliegveld ter wereld bijschrijven. Vanwege de lage luchtdruk moeten vliegtuigen hier met een twee keer zo hoge snelheid als normaal landen en opstijgen. Het vliegveld van Rurrenabaque mocht er zeker zijn. De landingsbaan was een grasveld, waarvan we vermoeden dat het in het weekend door de plaatselijke FC gebruikt wordt, en de rest van de luchthaven was niet veel meer dan een grote schuur.

In La Paz wouden we een aantal gekochte goedkope cd´s en andere spullen op de post doen. We hadden reeds gezien dat dit ontzettend goedkoop was. Tot onze grote teleursteling was er een staking tegen de overheid gaande en zaten wij nog opgesscheept met onze spullen. 24 uur zou de staking duren, dat was wel te overzien.

Donderdag 3 augustus
Spullen opsturen en gaan dachten we, maar helaas nog steeds die staking pot-jan-dikkie! Vervolgens zijn we andere koerierbedrijven langs gegaan waar we flink moedeloos van terug kwamen vanwege de in verhouding veel hogere prijzen. We besloten nog één dag te wachten om te kijken of de staking zou op houden anders werd het gewoon sjouwen geblazen.

´s Avonds hebben we met een lekker flesje wijn en een gekochte film (ICE AGE 2 in het spaans voor 30 eurocent) lekker ontspannen. Grappig was het dat de film ICE AGE zich beperkte tot het laten zien van een foto waarna er een hoop andere onzin fimpjes kwamen, maar jah dat kun je verwachten voor 30 cent.

Vrijdag 4 augustus
Eindelijk was het geluk weer aan onze zijde! Ze waren opgehouden met staken en wij konden onze spullen verzenden. Een lekker omslachtig Boliviaanse proces ging hier weer aan vooraf omdat we voor alle kleine dingetjuhs, plakband, kopie en het wisselen van geld, naar buiten werden gestuurd naar enkele kraampjes. Maar het is gelukt en vanmiddag om 17:00 pakken we de bus naar Uyuni waarvandaan we een driedaagse toer naar de veelbelovende zoutvlakte boeken.

Helaas kunnen we niet alle prachtige foto´s laten zien omdat bepaalde foto´s de bestandsgrootte overschrijden dus deze houden jullie nog te goed!!

Liefs,

Inge en Niek