Wat een wereld.....

Eiiiindelijk weer een update van het wel en wee van deze krullenbol!

Inmiddels is er reeds een maand gepasseerd wat betekend dat ik alweer op de helft zit. Duidelijk een gevalletje van time flies when you re having fun! Een maand gevuld met prachtige, leuke, gezellige, lachwekkende, mooie maar soms ook eenzame en niet te bevatten momenten.

Waar ik me zoal mee bezig houd...
Het volgende.....

Iedere zondag tegen de middag vertrek ik naar Tingua. Ongeveer één uur met de metro, vervolgens anderhalf uur met de bus (waarbij je 88 drempels tegen komt en bij iedere drempel wordt gelanceerd) en nog een 1,5 km lopen. Een tocht die niet zo snel gaat vervelen omdat er buiten een hoop gebeurd. Op dit moment zijn ze volle bak bezig met de verkiezingen wat gepaard gaat met de meest uiteenlopende promotiecamagnes waar, het lijkt wel, half Brazilie voor in wordt gezet! Te beginnen bij flyers die worden uitgedeeld en als het even kan in bussen worden gesmeten, promotieauto s met muziek waar iedereen in een straal van 20 km. van mee kan genieten, fietsers met vlag die de hele dag rondjes fietsen, huizen die amper meer te zien zijn omdat ze compleet bedekt zijn met promotieborden en het meest onvoorstelbare, mensen die een bord of vlag in hun hand hebben waar ze de hele dag mee stil staan, wat een werk, en wat verdienen ze ervoor, zo n 8 tot 10 real per dag(deel), dat is dus DRIE-EN-EEN-HALVE EURO!!!!!, ONVOORSTELBAAR!!!! Inmiddels is het namelijk verboden om posters te plakken omdat ze in de een vorige campagne het complete land hebben onder geplakt. Tijdelijk erg goed voor een flinke daling van de werkloosheid.....tijdelijk.....

Na deze rit kom ik aan in Tingua. Erg onwerkelijk om te bevatten dat ik iedere dag de meest heerlijke gerechten voorgeschoteld krijg, prima kan douchen en dat men aan de andere kant van het dorp zonder water zit, zich wast in een riviertje en niet tot nauwelijks geld heeft voor eten. Herman (een gepensioneerde Duitser die soms een maand in het resort verblijft om te ontstressen, hij is namelijk een tehuis begonnen voor alleenstaande straatkinderen met problemen als drugs, ouders vermoord of verstoten door ouders (flink heftig dus) vertelde me het volgende... Vorige week zijn er hier in Tingua drie mensen vermoord in school, voor het oog van vele kinderen, door een man met flinke schulden die geholpen werd door zijn zoon die wellicht geen andere keuze had. En voor Herman wordt het bijna normaal..... Daarnaast vertelde Lilian, de kokkin, me over een jongen genaamd `Cemetary . Deze bijnaam heeft hij gekregen omdat hij altijd op de begraafplaats overnacht, voor hem de enige veilige plaats...... onvoorstelbaar he, wat een wereld! Maar ondanks deze afschuwelijke verhalen zijn er ook veel positieve gebeurtenissen.

Het lesgeven.....
De afgelopen maand gaf ik iedere maandag, woensdag en vrijdag een ochtend- en middagles van twee uur. In het begin een moeilijke zaak omdat er maar weinig mensen kwamen opdagen. Het geval was namelijk dat Guido (jaartje of 40, gedachtenwijze van een 10 jarige), een andere Nederlander die hiervoor de cursus verzorgde, met de harde hand doceerde en in plaats van vijf maanden na één maand er al de brui aan gaf. Inmiddels is hij nog steeds woonachtig in Tingua en is een cursus Engels voor kerkgangers begonnen (blijkt achteraf niet echt te lopen)....het werd er allemaal niet makkelijker opgemaakt dus. Gelukkig begonnen de paar jongeren die naar de cursus kwamen vrienden, vriendinnen, broertjes en zusjes mee te nemen waardoor de middaglessen langzamerhand steeds leuker werden. In de ochtend was het enkel één jongetje, Plinio Paes Leme Dias Alves (wat een mega naam), van 8 jaar die kwam, dit omdat de meeste jongeren in de ochtend andere schoolverplichtingen hebben. `Okay Plinio, let s practise the alphabet! Hetgeen wat volgt.... `A, B, C, D, U(you), F, U(you), U(you), I, U(you) .... prachtig hoe het menneke alle letters die hij niet weet vervangt met U(you) `Plinio, there s only one U (and a double U)´ . Daarnaast kan hij voor geen meter stil zitten en loopt gedurende de les de hele klas rond. Maarrrrr..... geweldig is het om te zien dat hij de eerste les zowel niet kan optellen en de nummers kan opzeggen en na een aantal lessen met de ogen van een paar dobbelstenen prima kan optellen! Nog iets moois... Komt er op een gegeven moment een jongetje van 14 naar me toe met de vraag of hij, in z n eigen schrift, i.p.v. naast de tekst, zoals op het bord was aangegeven, ook er onder mag schrijven.... geweldig, kan me voorstellen dat docenten vaak gigantisch in een deuk liggen van de meest kansloze vragen die ze tegen komen!!

Al met al begint het dus allemaal zeer lekker te lopen. De cursus wordt echt gewaardeerd, echt leuk, heb het één en ander aan Engels voor beginners gevonden wat een prima structuur biedt! De leerlingen beginnen zowaar wat Engelse woordjes te spreken (ondanks dat zelfstudie hier geen optie is) en ze vinden het maar niets dat ik over een maand al naar huis ga. Erg gaaf om te zien dat er steeds nieuwe studenten bij komen. Toch heb ik aangegeven voor de lessen doordeweeks geen nieuwe studenten meer te willen omdat deze studenten steeds met een achterstand beginnen. Nu ga ik voor de laatste paar weken nog een zondagles verzorgen voor mensen die doordeweeks niet kunnen. Daarnaast heb ik de middaggroep opgesplist in een groep van 8 t/m 12 jaar en een groep van 13 jaar en ouder die ik beiden twee keer in de week in de middag les geef. Hierdoor vervalt tevens de ochtendles waardoor ik iedere ochtend lekker in de tuin bezig kan met, als het even mee zit, 35 graden, zweeeeetuhhhhhhh!!!

Het tuinieren....
Cristiano had me gevraagd om met een deel van de tuin bezig te gaan achter in een weiland waar de schaduwtunnel staat. In de schaduwtunnel worden enkele planten en bomen gekweekt waarvan er een aantal inmiddels veels te groot zijn voor de tunnel. In de toekomst kunnen ze hier misschien planten gaan verkopen en de planten en bomen die te groot zijn kan ik gaan gebruiken voor het verfraaien van de entree van de tunnel en de afscheiding met de buren. Daarnaast moeten er bordjes voor geplaatst worden zodat er ook nog van geleerd kan worden. Prima opdrachtje voor deze jongen dus waarbij iedere dinsdag, naast Francisco (inmiddels gepromoveerd tot vaste assistent van Niek, noemt mij ook keer op keer baas, prachtige vent), ook twee jongeren meehelpen! Inmiddels zijn de lijnen uitgezet, de paden omgeploegd en is het eindelijk gelukt om een bruggetje van enkel bamboe en touw te maken (had ik vroeger maar beter opgelet bij de scouting dan was het me vast heel wat makkelijker afgegaan), maar hij ligt, bewandelbaar en wel!!

De weekenden....
Ieder vrijdag kan ik weer genieten van de reis naar Rio waar ik inmiddels een paar heftige weekenden heb beleefd wat kwam door het sfeervolle uitgaansleven van Rio en de vele activiteiten die er ondernomen kunnen worden. Iedere vrijdagavond gaan we met alle huisgenoten naar Lapa waar het uitgaansleven te vinden is. Lekker op de slippertjes en als het weer een beetje meezit lekker buiten genieten van een te vette sambaband onder de Arcles (een monumentale brug bestaande uit betonnen bogen). Bij deze band hebben ze een microfoon klaarliggen voor wie wil rappen en deze persoon wordt vervolgens instrumentaal ondersteund door de band....TOP!! Twee weken terug had ik de camera meegenomen om dit hele spektakel vast te leggen. Op een gegeven wou ik een foto maken van bovenaf en hield ik mijn camera boven mijn hoofd. Op dat moment sprong er een kerel van achter tegen me op en probeerde de camera te grijpen. Gelukkig had ik netjes naar de raad van mijn wijze vriendin geluisterd en het bandje van de camera om mijn pols gedaan, SAFETY FIRST!!! Het gevolg was dan ook dat Niek met camera uitgleedt (stond op de rand van het trottoir) en de man sprinte weg, zonder camera, en zonder mij verder iets aan te doen, pfjieuw!! Van de vier Nederlanders die ik ken in rio zijn er inmiddels al drie overvallen, oppassen geblazen dus! Voor als het weer wat minder is hebben we ook reeds een te mooi cafe gevonden. Bij binnenkomst staat er namelijk een rek met allemaal carnavalsspullen waardoor binnen no-time de hele toko inclusief Niekez verkleed is, echt een top concept met een `bij gebruik-binnen drie seconden ambiance-garantie´.

Op het moment zit ik trouwens in een internetcafe met een meid naast me, die muziek aan het luisteren is en probeert het record zo hard mogelijk het nummer nazingen, te verbeteren. Als je het mij vraagt haalt ze het met gemak !

Tot zover weer de update van de maand! Volgende keer weer meer foto´s en verhalen!!

Tjussssss!!

Niek