Inge beat Niek! Chili en Argentinië!

Vrijdag 4 augustus (vervolg)
Rond half zes pakten we de bus richting Uyuni, een rit van 13 uur die ons naar de kou (-20 Cº) zou brengen, iets om naar uit te kijken dus. Onderweg stopten we bij een restaurant waar de menukaart het liet afweten en was vervangen door de ober. Meer als soep, rijst, patat en een broodje hamburger met kaas zonder hamburger was er niet te bestellen. Vooral dat broodje hamburger met kaas zonder hamburger ging er vrij soepel in. De totale kosten van het hele menu € 0,65, prrrrrima!

Na deze lichaamsverwarmende maaltijd doken we de bus weer in. Al snel kwam het ene na het andere kledingstuk tevoorschijn om het lichaam te weerhouden van kippenvel. Na een spannende strijd was het Inge die met achttien kledingstukken Niek, veertien kledingstukken, ruimschoots versloeg 1-0 voor Inge. Ondanks deze pogingen naar warmte was rond 3 uur ´s nachts het gevoel in de tenen ver te zoeken, brrrr....duidelijk dat we het nog nooit zo koud hadden gehad!

Zaterdag 5 augustus
Rond 6 uur ´s ochtends kwamen we aan in Uyuni. Niet geheel verrast waren we dat er op dit tijdstip al een ticket gekocht kon worden voor de toer van drie dagen. Toen de toer om half 11 zou beginnen werden we weer eens geconfronteerd met de Boliviaanse (Zuid Amerikaanse) stiptheid. Na 1,5 uur wachten kwam dan eindelijk onze jeep aan waarmee we de zoutvlakte, de woestijn en het maanlandschap zouden trotseren. Samen met twee Zwitsers en twee Canadezen was er binnen no time letterlijk een volle bak met ambiance, wat een prachtgozers. Inge had het enigzins zwaar te verduren omdat er redelijk snel een gasverspreidingscompetitie begon maar gelukkig is ze wel wat gewend.

Na een paar uur rijden kwamen we aan op de immense zoutvlakte op 4000 mtr. hoogte. We komen helaas superlativen te kort om dit te beschrijven maar als we dan toch een poging mogen doen: super-prachtig-te-gaaf-en-over-duidelijk-een-gevalletje-van-niks-meer-aan-doen! Met een zouthotelletje en een cactuseiland temidden van deze vlakte was het een onwerkelijke ervaring.

Na dit prachtige witte meer zijn we doorgereden naar onze slaaplaats. Inge heeft hier genoten van de lekkerste douche in de meeste ranzige ruimte van haar reis terwijl Niek knap trouw bleef aan zijn eigen lichaamsgeur. Wat volgde was een pokeravond waar er menigmaal werd getoost op Johnny, de zojuist overleden en door ons opgegeten kip (het beest leefde die ochtend nog zo vredig. Dat het allemaal zo moest eindigen was niet onze schuld). Heel wat potjes/pilsjes later doken we een lege ruimte in met een discobal wat de discotheek van het gehucht moest zijn. Hier hebben we de muziek van onze eigen cd´s ten gehore gebracht om de dag swingend af te sluiten.

Zondag 6 augustus
De nacht hadden we ondanks extreem koude voorspellingen prima doorstaan. Gedurende de dag scheurden we met de jeep door de woestijn langs een stenen boom, en een aantal prachtige rode, blauwe en groene meren waar duizenden falmingo´s genoten van een lekker zonnetje, een beetje water en veel zout. Inge heeft bij een van de meren met gevaar voor eigen leven temidden van het drijfzand foto´s gemaakt, het resultaat mag er wezen dachten we zo!

´s Avonds kwamen de kaarten weer op tafel en werden we wederom geconfronteerd met een behoorlijk kansloze maal. Erg knap is het namelijk om spaghetti bolognaise niet te laten smaken en dat terwijl de maaltijden van de andere toergroepen er te goddelijk uitzagen. Om 21:00 zijn we maar gaan slapen aangezien het licht er op dit tijdstip mee ophoudt.

Maandag 7 augustus
Jooooozef wat was het koud! Om vijf uur ´s ochtends op, wie verzint er zoiets? Na een half uur rijden snapten we waarom en waren we blij dat we zo vroeg uit bed waren gestapt. Met een opkomende zon konden we genieten van een prachtig (door zwavel heftig gegeurd) maanlandschap waar een aantal geisers flink hun best deden. Vervolgens zijn we doorgereden naar de hot springs waar we om 7 uur aankwamen. Iedereen zat hier met 5 lagen kleding omheen te wachten totdat er paar maffe Zwitsers, Canadezen en Nederlanders met -10Cº zo gek waren om er in te duiken. We twijfelden geen moment en binnen no-time heerlijk lagen te relaxen in dit warme water, wat een contrast!

Na deze heerlijke verademing zijn we de bus ingestapt richting Chili, dit bleek namelijk de snelste route te zijn om in Argentinie te komen wat we wel zien zitten aangezien we er toch dicht bij zitten (en weer twee stempels erbij voor het CV´tjuhhh). Eerst nog even langs de douane. Hier werd nog weer eens duidelijk dat Bolivia één van de armste landen ter wereld is. De grensovergang was dan ook een mooie reflectie hiervan. Midden in een dorre vlakte tussen de lama´s en op 4300meter hoogte hebben ze een kleine Boliviaan zo gek gevonden om paspoorten van touristen af te stempelen, wat een wereld!

In San Pedro de Atacama aangekomen hebben we samen met een aantal meiden van de pampas toer die we toevallig tegen kwamen, heerlijk maar veels te duur gegeten. De ene dag eet je je buik rond voor € 65 cent en een paar dagen later betaal je 20 keer zoveel, onvoorstelbaar maar Chili en zeker dit plaatsje is een stuk duurder dan Bolivia, snel dan maar naar Argentinie wat door het instorten van de economie in 2001 zeer goed te betalen is!

Dinsdag 8 augustus
Met de bus van San Pedro naar Salta (Argentinie), 11 uur lang. Geen probleem dachten we zo! Zo´n afstand is pinuts vergeleken bij de busreizen die onze achterwerken reeds te verduren hebben gehad!

Na 8 uur gereden te hebben door een prachtig landschap stopte onze bus er om 22:00 ineens mee... wat was er nu weer aan de hand? Voor de zoveelste keer in Argentinie was er weer een staking aan de gang. Dit keer waren het indianen die de weg hadden versperd omdat ze van mening waren dat een stuk land aan hun toebehoorde, dit was echter nog niet toegezegd door de overheid, dus jah dan maar de weg blokkeren! In tegenstelling tot wat we gehoopt hadden was er niet echt sprake van een blokkadedans rondom een indianentooi maar zaten de indianen gemoederlijk op de grond achter een hoopje stenen, balen!

Aangezien wij weinig zin hadden om op deze plek een dag, of misschien wel langer, te vertoeven besloten we samen met een paar anderen van de bus sniekie door de blokkade heen te lopen. Eenmaal aan de andere kant beland was het geluk weer aan onze zijde toen we binnen no-time een bus hadden gevonden die ons voor 5 dollar wel naar Salta wou brengen. Rond 4 uur ´s nachts kwamen we hier aan en hadden we binnen enkele luttele seconden een hostel gevonden, prrrrima geregeld weer!!

Woensdag 9 augustus
Niet in de planning maar omdat we zo dicht bij waren besloten we dat we ook nog een beetje wouden proeven van het land van Evita Perron, de tango, de megasteak, Maradonna, de dwaze moeders, Buenos Aires, onze blonde Maxima en nog zoveel meer!

Na de moeizame maar avontuurlijke avond stond ons een mooie uitdaging te wachten; het vinden van een superdeluxe Hotel. Dit, beste mensen, om het heugelijke feit te vieren dat we vanavond rond de klok van 12 alweer anderhalf jaar overvolle bak van elkaar aan het genieten zijn!

Hotel Presidente met zwembad, sauna, gratis internet, luxe ontbijt buffet, pingpong & voetbaltafel etc. leende zich uitermate goed voor deze gelegenheid. Als cadeautje van het personeel kregen we voor de normale prijs de royal suite. En dat hij Royal was werd snel duidelijk toen de eerste stap in de suite een feit was. We kwamen namelijk binnen in een voorkamer met tv, luxe chillbanken en een minibar. Een andere deur opende zich naar de badkamer en slaapkamer welke er ook niet om logen, heerrrrrlijk!!!

De rest van de dag hebben we genoten van alle luxe die het hotel ons bood, is er een Canopy tour geboekt voor overmorgen (lekker klauteren, klimmen en vooral veel glijden) en hebben we de reis naar Buenos Aires veilig gesteld.

Donderdag 10 augustus
ANDERHALLUF JAARRRRRRRRRRRRR!!!! HIEP HIEP HOERA, PILS!!
Inge wordt wakker in haar luxe suite en ziet met haar slaperige oogjes twee vreemde mannetjes binnenlopen met twee schalen vol heerlijk eten met een super lief briefje!!! Verrrrrrrrrrassing!!!!! Niek stapt met een dikke glimlach in bed en wat volgde was een waar smikkelavontuur!

Na het eten zijn we lekker in het zwembad gedoken om goed wakker te worden. Hetgeen duidelijk even het vermelden waard is, is de hevige strijd om de pingpongtitel die volgde. Niek en Inge, even strijdlustig, beginnen volle bak geconcentreed aan een paar potjes. En ja Linda, je raadt het al!!! Wat volgde was een huilende Niek die met tien potjes tegen nul über dik is ingemaakt, 2-0 voor Inge!

Eenmaal weer buiten het hotel is het erg opvallend hoe het geloof leeft in het Noord-westen van Argentinie. Op straat slaan vele mensen een kruisje bij het voorbij lopen van een kerk, bidden voor Christus beelden of lopen even snel een kerk binnen voor een kort gebedje. ´s Avonds hebben we genoten van een mega steak van 6*3 meter en zijn we allebei 88 kilo aangekomen, wat een vlees, wat een land, jammie!

Vrijdag 11 augustus
Canopy!!! Om acht uur ´s ochtends pakken we de bus naar het rotsachtige gebied in de Andes waar enkele kabels op 100 tot 200 mtr. hoogte zaten te wachten totdat er weer enkele mensjes met tuig en al over heen zouden glijden.
Na een busreis van twee uur en een wandeling bereiken we de top. Hier glijden we na een korte instructie, als echte Tarzan en Jane, aan een katrol van de ene boomkruin naar de andere. Door middel van gordels / kabels kunnen we veilig genieten van het uitzicht boven de boomtoppen. Suuuuuper maar best een beetje eng! Gelukkig zijn er guide´s, compleet met versierpogingen, om een helpende hand te bieden. Na een negental slides belanden we met heel wat adrenaline in het lijf en een lege maag bij een heerlijke barbeque.

´s Avonds pakken we na dit vette avontuur de bus naar Buenos Aires, een rit van 16 uur die ons naar de begraafplaats van Evita Perron brengt, wat een vooruitzicht weer!!!

Een dikke knuffel van ons!!