Tjussss smog!

Woensdag 12 juli
Nadat we dinsdag te horen hadden gekregen dat we zeker tot donderdag moesten wachten op onze bagage zat er niets anders op dan te genieten van Lima. De hoofdstad van Peru herbergt 7 miljoen inwoners welke in combinatie met heel wat maffe zigzaggende taxi chauffeurs (incl. claxon), slechte wegen en straatverkoop voor een hoop chaos zorgen. Het is een stad waar bijna niemand rookt maar teert op de smog die rijkelijk aanwezig is.

Wat ons erg opvalt is het grote contrast tussen rijk en arm. Bepaalde wijken van de stad zijn welvarend maar het overgrote deel is erg arm. Het is dan ook niet zo gek dat Jan en alleman ons gigantisch probeert af te zetten.

Na een heerlijk ontbijt voor 1 euro zijn we ´s middags langs het strand van Lima gaan paardrijden. Ondanks het vervuilde strand was het een prachtige middag wat kwam doordat de paarden niet in de gangbare neus-kont formatie liepen maar volle bak vrij galoppeerden over het strand. Inge die het paard even een hakje gaf en daar gingen we weer, geweldig!

Donderdag 13 juli
Vandaag moest het er dan van komen, onze tassen innen, de bus pakken en op naar de frisse lucht.....hmmmm wat een vooruitzicht. ’s Ochtends zijn we naar het kantoor van Canadian Airlines gegaan waar we te horen kregen dat onze tassen waren gearriveerd, suuuuper! Met een beetje teleurgesteld kijken kregen we vervolgens ook nog eens 100 dollar los als vergoeding voor het ongemak, tis tenminste iets he?!

Terug in het hotel was het wachten totdat de tassen arriveerden. Ze gaven ons aan dat de tassen konden arriveren tussen 14:00 uur en 17:00 uur. Gelukkig was er een huisschilpad die voor de nodige hilarische momenten zorgde. Aangezien dit padje van schoenen hield en wij de enige waren die zich op het terras bevonden waren onze schoentjes een mooi prooi voor het beest.

Helaas om 17:00 uur nog steeds geen tassen.... Na een belletje gepleegd te hebben wisten we dat we ook de rest van de dag maar moesten afwachten of onze tassen zouden arriveren. Heeeeel erg irri was het omdat we in de tussentijd in het hostel moesten vertoeven waar al helemaal geen zak te beleven was.

Vrijdag 14 juli
Ja, en toen werden we wakker en was het opeens vrijdag. Tijdens het wachten waren we in slaap gevallen, maar helaas zagen onze oogjes nog steeds geen tassen naast ons bed. Teleurgesteld begonnen we aan ons ontbijt met de gedachte dat het waarschijnlijk nog wel een dag ging duren. Maarrrrr...al snel werden we verlost van deze moedeloze gedachte want onze tassen waren gearriveerd, yesss, op naar het zuiden!

Een uur later zaten we in de bus naar Ica (rit van 5 uur voor 3 euro) vanwaar we een taxi zouden pakken naar Huacachina. De rit die ons frisse lucht zou brengen.

In Ica aangekomen hadden we binnen luttele secondes een minitaxi naar Huacachina. Dat het contrast tussen deze twee dorpen zo gigantisch zou zijn hadden we nooit verwacht. Binnen een paar minuten bevindt je je van een armoedig dorpje middenin een prachtige oase met wat hostels, omgeven door enorme duinen, wat een plaatje!! We vonden dat we dit wel verdiend hadden na 4 dagen smog! Een hostel met zwembad, ´s avonds een barbeque en een schappelijk cocktailtje deden de voorgaande dagen heeeel snel vergeten!

Zaterdag 15 juli
Deze prachtige oase bood ons niet alleen veel kijkplezier maar er was ook nog eens iets te beleven, sandboarding, variant op snowboarden alleen een stukje lastiger. Met een buggy (stalenframe, incl. motor) vlogen we tegen de avond met een megavaart tussen de duinen door. Duintje op, duintje af en gaannnnnn!!! Duidelijk dat wij helemaal strak stonden van de adrenaline en we stonden nog niet eens op het board! Bij een aantal duinen stopte de buggy zodat wij naar beneden konden knallen wat voor een waar spektakel zorgde. Voor de goede orde: Er stopten dus 5 buggies, 50 personen en binnen no time zag je overal mensjes de duin af sjezen, jumpen, crashen en vooral veel zandhappen, helemaal top!

Zondag 16 juli
Na twee dagen genieten van de zon, sandboarding en de prachtige vergezichten wordt het weer eens tijd om verder te trekken. Inge alias afdinge zorgde met de inmiddels vertrouwde zin ´es muy caro´ - ´het is veels te duur’ voor een goedkope rit naar Ica waar we een rit hebben geboekt naar Cuzqo van 22 uur (goedkoopste rit tot op heden was voor 25 euro cent, prrrrima). Hier vandaan pakken we de bus / trein naar Machu Picchu en staat ons het volgende avontuur te wachten.

Check de foto´s en geniet met ons mee!

Ciao!